تأثیر سه ماه تمرین هوازی تناوبی بر بیان برخی از ژن‌های مسیر میتوکندریایی آپوپتوز عضله‌ی اسکلتی موش‌های صحرایی

سابقه و هدف: آپوپتوز یک فرآیند سلولی محافظت‌کننده است که نقش مهمی در توسعه و هومئوستاز بافت طبیعی و نیز عوامل پیدایش بیماری‌ها بازی می‌کند. برخی شواهد حاکی است که تمرینات ورزشی ممکن است مسیرهای پیام‌رسانی آپوپتوز در عضله‌ی اسکلتی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر سه ماه تمرین هوازی تناوبی بر برخی از شاخص‌های آپوپتوز عضله­ی نعلی موش‌های صحرایی نر انجام گردید. مواد و روش­ها: مطالعه حاضر در قالب یک طرح تجربی دو گروهی انجام گردید. 20 سر موش صحرایی نر سه ماهه به شکل تصادفی به دو گروه همگن تمرین تناوبی و کنترل (هر گروه 10 سر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت سه ماه در برنامه‌ی تمرین هوازی تناوبی شرکت کردند. جراحی آزمودنی‌ها دو روز پس از آخرین جلسه‌ی تمرین انجام و بیان ژن‌های Bax، Bcl-2 و کاسپاز-3 عضله­ی نعلی با استفاده از روش Real Time-PCR بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معنی‌داری p یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بیان ژن Bcl-2 در گروه تمرین به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود (0.002=P) و نسبت Bax به Bcl-2 در گروه تمرین به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود (0.048=P). این در حالی است که بیان ژن Bax و کاسپاز-3 در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت، با این حال بیان این پروتئین‌ها در گروه تمرین تناوبی به ترتیب 44 و 21 درصد کمتر از گروه کنترل بود. نتیجه­ گیری: به‌نظر می‌رسد سه ماه تمرین هوازی بر افزایش پروتئین ضد‌آپوپتوز میتوکندریایی عضله‌ی نعلی تاثیر قابل‌توجهی دارد. با این حال و با توجه به عدم تغییر معنی­دار بیان ژن کاسپاز-3، اظهار نظر قطعی در مورد تأثیر تمرینات ورزشی بر شاخص‌های مربوط به آپوپتوز عضله­ی اسکلتی، منوط به انجام مطالعات بیشتری می‌باشد.